NOTAS
O instituto, o noso
lugar de traballo, ese onde nos avalían constantemente, sen descanso...que
notas sacamos, como falamos, con quen nos xuntamos..., mais non podemos
esquecernos do máis importante : as
notas que sacamos, aquelas que nos repiten constantemente e, por suposto, facendo comparacións.
“Tes un 10, pero non es
tan perfecta coma ela”
“Tedes
que facer coma el, ten todo sobresaíntes”
Esas
polas que uns están contentos pero aos outros esnaquiza. Como non, dinnos que
non sexamos inseguros pero, como non o imos ser? se todos son perfectos e eu
non fago nada ben.
Profesores
que din que non nos obsesionemos mais, como non o imos facer? Se é o único que aprendemos
en todos estes anos...
Por que só teñen en
conta as notas?
Por que non teñen en
conta o meu esforzo?
Por que sinto que non
fago nada ben?
Iso por non falar de
nós mesmos, que non temos suficiente , que tamén estamos entre nós para facer
iso que tanto odiamos
“Só tes un oito? Que
pouco”
“Teño máis nota ca ti”
“Ela é máis lista ca
ti”
Ata os narices de todo,
de comparacións, de notas, de ser insuficiente, porque aínda que non o pareza,
estudo tódolos días aínda que logo suspenda, porque me preparo os exames dende
o minuto un para logo estar en segundo lugar e ser minorizada porque sempre hai
e haberá alguén mellor ca min.
De pequena adoraba o
colexio, dábame todo igual, só estaban os meus amigos e era feliz, sen
preocupacións. Agora é todo o contrario
Teño que ter sempre
unha boa cara
Teño que ser unha
señorita
Teño que sacar boas
notas
Teño que aparentar ser
perfecta
Pero non aguanto máis,
porque levo dende que empezou o curso ser durmir, sen descansar, sen ter
autoestima, por iso ao que tememos, por iso ao que odiamos... as NOTAS
No hay comentarios:
Publicar un comentario